„Niektóre kraje mają ropę, Nepal ma Everest”. Wspinacze z całego świata i lokalni przewodnicy. Kobiety i mężczyźni, profesjonaliści i amatorzy. Szukający spełnienia, sławy i pieniędzy, łamiący społeczne konwenanse. Różni ich praktycznie wszystko, a łączy jedno: marzenie o górze. Każdy ma inną historię, każdy pod Everestem znalazł się z innego powodu. Wrócą z różnymi wspomnieniami, wrażeniami, ze szczytem lub bez. A niektórzy zostaną na zboczach góry na zawsze. Co roku setki wspinaczy przybywają do Nepalu, by podjąć próbę wejścia na najwyższą górę świata. Magda Lassota postanowiła dowiedzieć się, kim są ci ludzie: co ich motywuje, o czym marzą, czego się boją. Dzięki porywającym historiom i niezwykłym fotografiom zabiera nas w świat Everestu, jakiego dotąd nie znaliśmy. Ta książka to fascynujący reportaż z dwumiesięcznego pobytu w bazie pod Everestem, na wysokości 5364 m n.p.m. To opowieść o everestowskiej gorączce, faktach i mitach, skandalach, kolejkach na szczyt i zwykłej codzienności. Także o tych, bez których to wszystko nie byłoby możliwe: Szerpach, zagranicznych przewodnikach, właścicielach agencji, lekarzach i ratownikach. To przede wszystkim opowieść o ludziach. O życiu i śmierci. Dowiedz się, czy zdobycie najwyższej góry świata to wciąż spełnianie wielkich marzeń, czy tylko czysty biznes. „To książka nie o górach, wspinaniu, zdobywaniu. To opowieść o ludziach, którzy przybyli pod Mount Everest z różnych kulturowo stron świata, by w towarzystwie Szerpów mierzyć się z najwyższą z gór. Autorka odważnie zajrzała w ich górskie i prywatne życie, szukając źródeł motywacji mierzenia się z Everestem” – Krzysztof Wielicki. „Kim są ludzie, którzy spędzają dwa miesiące w roku na wysokości prawie pięciu i pół tysiąca metrów, by pod koniec maja, w okresie dwóch-trzech dni pogody, spróbować zdobyć najwyższą górę Ziemi? Co ich motywuje? Kto im pomaga w osiągnięciu celu? Magda Lassota mistrzowsko opisuje fenomen Everestu w czasach globalnej komercjalizacji. Jej książka to także opowieść o realizacji „szalonego” pomysłu pomimo przeciwności. O zyskanym poczuciu, że „mogę może nie wszystko, ale mogę dużo” – Janusz Majer.